به گزارش قدس آنلاین، نشست «کمدی در رسانه امروز» با حضور رابعه اسکویی بازیگر سینما و تلویزیون، مهدی علی‌نقی‌پور تهیه‌کننده و نسیم عرب امیری نویسنده و طنزپرداز از اعضای انجمن فیلمنامه‌نویسان در سومین نمایشگاه رصتا برگزار شد.
رابعه اسکویی آغازگر نشست بود و با این نکته صحبت‌هایش را آغاز کرد؛ درام در رسانه‌های تصویری امروز بیشتر ساخته می‌شود و فقدان کمدی کاملاً مشهود است. واقعیت امر این است چون درام بیشتر بیننده دارد؛ البته بایستی در عرصه ساخت فیلم و سریال مخاطب نیازمند ساخت همه نوع ژانری و گونه‌ای است. من بازیگر طنز هستم و دلم می‌خواهد کاری کنم مردمم بخندند. کار کمدی در رسانه‌های تصویری خالی است.
وی افزود: دیگر طنزهای امروز نمی‌توانند نوستالژی شوند حتی روی صحنه که تئاترهای آزاد برای همان لحظه مخاطب را سرگرم می‌کند. اما زمانی طنزهای فاخرِ ما نوستالژی می‌شدند چون همه چیز سرِ جای خودش بود از چهره‌پردازی تا ایجاد موقعیت‌های طنز.
این بازیگر شناخته شده تأکید کرد: به عنوان یک بازیگر می‌گویم درام کار کردن برای من آسان است چون بازیگر طنزم؛ معتقدم خنداندن مردم کار سختی است. از طرفی بایستی داستان پیدا کنید و مردم از ته دل بخندند و واقعاً این کار سختی است. امیدوارم فیلمنامه‌هایی زیبا، جذاب و جالب نوشته شوند. یادمان نرود فیلم طنز بازیگر طنز می‌طلبد اما آثار درام را تقریباً همه می‌توانند بازی کنند.
نسیم عرب امیری نویسنده و طنزپرداز از اعضای انجمن فیلمنامه‌نویسان در ادامه اشاره کرد: اولاً در حوزه کمدی باید به این نکته اشاره کنیم و آن را جدّی بگیریم؛ بازیگری، کارگردانی و نویسندگی در حوزه طنز، به یک تخصص نیازمند است؛ زیرا باید پایه و درون‌مایه اتفاقِ طنز و کمدی درست و منطقی پیش برود. این مشکل وجود دارد خصوصاً در نمایش‌خانگی بیشتر شاهدِ آن هستیم. تنها می‌توان گفت در میان آثار کمدی، سریال «هیولا» مهران مدیری را مخاطب استقبال کرد و با فیلمنامه و طرح خوبی پیش رفت. مابقی تقریباً شکست خوردند.
رابعه اسکویی در ادامه این نشست یادآور شد: به نظر من دنیای تصویر چه سینما و تلویزیون یک صنعت است و چون در ایران این صنعت را نداریم؛ چون نگاه به تهیه‌کننده مثل گذشته نیست که مؤلف و تأثیرگذار بودند. نه که امروز به چشمِ یک رابط نگاه می‌کنند فقط پول می‌آورد. وقتی کار سیستماتیک پیش نرود تهیه‌کننده اصطلاحاً «انگشت کوچکه ماجرا» می‌شود.
علی‌نقی‌پور تهیه‌کننده دیگر میهمان این نشست بود؛ او گفـت: من فکر می‌کنم جمله معروفی است تلویزیون رسانه تهیه‌کننده است. اما در شبکه نمایش‌خانگی تهیه‌کننده مدیریت مالی پروژه است در حالی‌که در تلویزیون و سینما، روزی تهیه‌کننده مؤلف بود و وجود تهیه‌کننده کار را ارتقاء داده و به نظرمن حلقه گمشده امروز است. اکثر کارها تهیه‌کننده کمترین نقش را در ارتقاء تهیه‌کننده دارد.
عرب امیری نویسنده در این باره گفت: من فکر می‌کنم برعکس تصوری که وجود دارد تهیه‌کنندگانِ تازه‌کار و شناخت به متن نداشته و در مقام نویسنده می‌گویم ضربه خورده‌ایم و تهیه‌کننده بایستی مؤلف باشد. در سینما و تلویزیون یکسری تهیه‌کنندگان مؤلف داریم و شناسنامه دارند و این نکته را بارها شاهد بوده‌ام تهیه‌کننده‌ای کارنابلد باشد کار خوب از آب درنمی‌آید.
وی افزود: تهیه‌کننده جدید خوب است اما به یک اندیشه عمیق و تجربه چند ساله نیاز دارد. تهیه‌کننده کارت عابربانک نیست! تهیه‌کننده مثل نخ تسبیح است که اگر درست نباشد همه در کنار هم قرار نمی‌گیرد.
رابعه اسکویی، خاطرنشان کرد: در تجربیات خودم هر زمانی تهیه‌کننده با فکر و آگاه به کار باشد و بداند چه از کار می‌خواهد. من می‌گویم تفکر یعنی تهیه‌کننده و تفکر کم می‌شود فیلم خوبی از آب درنمی‌آید. من فکر می‌کنم کاری خوب و ارزشمند از آب درمی‌آید که همه در جای خودشان باشند مخصوصاً تهیه‌کننده درست انتخاب شود و مواضع و انتخاب‌های درستی داشته باشد.
در ادامه نشست درباره نوع کمدی‌های غیرنمایشی همچون رئالیتی‌شوها در شبکه نمایش‌خانگی بحث شد؛ علی‌نقی‌پور تهیه‌کننده در این باره گفت: من فکر می‌کنم در رسانه و یک مجموعه رسانه‌ای باید سبد متفاوت و متنوعی وجود داشته باشد و الزاماً مخاطب نمی‌خواهد فقط سریال نمایشی ببیند. برخی از کارها باید زودبازده‌تر باشند و تنوع سبد محصولات رسانه خیلی حائز اهمیت است. اما مخاطب به طورکل عاشق داستان است. حتی مستندهای حیات وحش هم که داستان دارد مخاطب را جذب می‌کند. داستان و روایت در آثار نمایشی و غیرنمایشی می‌تواند چالش‌های جدّی‌تر با یک ایده خلاقه را فراهم کند.
یکی از نکات جالب درباره رئالیتی‌شوها این است که بسیاری اوقات تیمی می‌نویسند و چالش‌های برنامه را به نگارش درمی‌آورند. اما در مجموع، هرکاری برای سرگرمی مردم انجام دهیم خوب است.
رابعه اسکویی همچنین به برنامه‌های کپی شده اشاره کرد و گفت: من با کپی کردن برنامه‌ها موافق هستم اما نه نعل به نعل و اینکه خلاقیت و نوآوری را چاشنی ساخت برنامه کنند تا ایرانیزه شود که به دل می‌نشیند. از تفکر دیگران استفاده کردن، ایرادی ندارد. ساخت چنین برنامه‌هایی نشان داده که بیننده خودش را دارد.
عرب امیری تأکید کرد: آدمی که مطلقاً از یک اثری کامل کپی کند حتماً سارق است اما کسی که تلفیق کند هنرمند خلاقی است. اما در مجموع باید ببینیم مخاطب‌مان کیست و امروز مخاطب ما چه می‌خواهد. همین طور که شاهدیم مخاطب امروز حوصله ندارد و به کلیپ‌های کوتاه اینستاگرامی بسنده می‌کند. ما باید بدانیم با چه مخاطبی سروکار داریم و یکسری از نکات را الگوی خودمان قرار دهیم.
رابعه اسکویی خاطرنشان کرد: اگر کپی‌ها درست ساخته شوند ایرادی ندارد. مقصر شما نویسندگان هستید که طرح جذاب و فیلمنامه‌ها و برنامه‌های جذاب بنویسید اتفاق خوبی می‌افتد. آیا الان برای تاکشوها فیلمنامه داریم یا نه. صددرصد این رئالیتی‌شوها بیشتر برپایه بازیگر و مجری است و کمتر از فیلمنامه خوبی بهره می‌برد.
عرب امیری تأکید کرد: همه می‌گویند مشکل فیلمنامه است اما همه در کار فیلمنامه دخالت می‌کنند. مشکل سینمای ایران این است کارگردانان مؤلف شده و اشتباه می‌کنند. هر موقع نویسنده‌ها مؤلف شدند مشکل حل خواهد شد.
علی‌نقی‌پور درباره فیلمنامه‌نویسان گفت: به فیلمنامه‌ای باور داشته باشم با کارگردان شرط می‌کنم تغییری بدون نویسنده انجام نشود.
رابعه اسکویی در پایان خاطرنشان کرد: تنها چیزی که می‌خواهم بگویم تک تک ما در هنر تلاش می‌کنیم برای اینکه فضای خوب و دل‌انگیزی را برای مردم فراهم کنیم.
سومین نمایشگاه ملی رسانه‌های صوت و تصویر فراگیر ایران (رصتا) از ۲۶ تا ۲۹ شهریور ماه ۱۴۰۳ در محل مصلای امام خمینی(ره) تهران برگزار می‌شود.
نظر شما